pw. św. Kazimierza Królewicza w Białymstoku
Inne
Rady parafialne
Sobór Watykański II zaleca, by w Kościele powstawały rady, które złożone z duchowieństwa i świeckich „wspierałyby działalność apostolską Kościoła, zarówno w dziedzinie ewangelizacji i uświęcania, jak i dobroczynności, pracy społecznej oraz na innych polach” [Dekret o apostolstwie świeckich 26]. W parafii św. Kazimierza Królewicza w Białymstoku powstały dwie rady: duszpasterska i ekonomiczna.
Parafialna Rada Duszpasterska
Parafialna Rada Duszpasterska jest zespołem ludzi (duchownych, członków instytutów życia konsekrowanego i wiernych świeckich), troszczących się o właściwy rozwój życia religijnego w parafii. Parafialną Radę Duszpasterską powołuje Ksiądz Proboszcz. Wnioski i propozycje rady mają charakter doradczy. Decyzja o ich wprowadzeniu w życie należy do księdza Proboszcza.
Rada jest instytucją stałą w parafii, ale kadencja jej trwa 5 lat. Nowy proboszcz może zmienić skład Rady. Kadencja członków z urzędu trwa przez okres zajmowanego przez nich stanowiska. Członkowie z urzędu to kapłani pracujący w parafii, rektorzy kościołów i kaplic znajdujących się na terenie parafii, przedstawiciele zakonów i zgromadzeń, zatrudnionych w duszpasterstwie parafialnym. Świeckich członków Rady mianuje proboszcz po uprzedniej konsultacji z zespołem duszpasterskim i działającymi w parafii wspólnotami wiernych.
Na czele Parafialnej Rady Duszpasterskiej stoi Ksiądz Proboszcz. On zwołuje spotkanie Rady, ustala porządek obrad i im przewodniczy osobiście lub przez swego zastępcę. Spotkanie Rady odbywa się raz na kwartał, lub częściej. Spośród członków rady wybierany jest sekretarz, który formułuje na piśmie postulaty zgłaszane przez parafian oraz protokołuje przebieg obrad. Ważniejsze ustalenia Rady podawane są do wiadomości całej społeczności parafialnej. Personalny skład Rady zatwierdza biskup diecezjalny.
Jubileusz 30-lecia parafii
30 rocznica powstania parafii upoważnia nas do historycznych wspomnień i do wyrażenia Bogu serdecznej wdzięczności za wszelkie dobro otrzymywane w ciągu tych lat.
Ksiądz Bp Edward Kisiel, Administrator Apostolski Archidiecezji w Białymstoku, przewidując dynamiczną rozbudowę północno-zachodniej części miasta, w czerwcu 1977 r. wydzielił z parafii św. Rocha następujące osiedla: Antoniuk, Dziesięciny, Wysoki Stoczek, Bacieczki oraz wsie: Zawady, Osowicze i Szelachowskie i mocą dekretu z dnia 17 VI 1977 r. ustanowił Parafię św. Kazimierza Królewicza. Imię Patrona parafii łączy się z osobą Ks. Prałata Adama Abramowicza, wielkiego czciciela św. Kazimierza, wilnianina i budowniczego kościoła św. Rocha, który drewnianą kaplicę na cmentarzu grzebalnym przy ulicy Antoniuk Fabryczny nazwał tym imieniem. Od 1977 r. ta niewielka kaplica cmentarna stała się świątynią parafialną, a budynek stanowiący własność kościelną, wzniesiony również przez Ks. Adama Abramowicza, w znacznej części wówczas zajęty przez przychodnię lekarską i aptekę, spełniał rolę plebanii.
Mieszkańcy nowej parafii i miejscowe duchowieństwo (proboszcz i dwóch wikariuszy) od samego początku żyli myślą o konieczności budowy nowej świątyni. Rozpoczęto też konkretne starania w celu uzyskania zezwolenia. Ze względu na panujące wówczas układy polityczne sprawa nie była prosta ani łatwa. Chodziło przecież o przełamanie istniejącej wtedy bariery - ideologia komunistyczna była przeciwna budowie świątyń.
W latach 1945–1981, mimo usilnych starań władz kościelnych, nie uzyskano żadnego pozwolenia na wzniesienie obiektu sakralnego na terenie naszego miasta. Pertraktacje z władzą państwową, liczne pisma opatrzone podpisami parafian, delegacje parafian z konkretnymi argumentami i inne kroki zmierzające do uzyskania pozwolenia na budowę kościoła przyniosły skutek dopiero w związku z wydarzeniami 1981 roku.
W kwietniu 1981 roku Ks. Witold Pietkun, kapelan powstałej w Białymstoku „Solidarności”, na wskazanym przez siebie wzgórzu przy ul. Leszczynowej, gdzie obecnie znajduje się kościół i plebania, rozpoczął przygotowania do zgromadzenia na religijno-patriotyczne spotkanie członków Solidarności i licznych sympatyków tego ruchu. Niestety, nie dane mu było modlić się wspólnie z kilkoma tysiącami mieszkańców Białegostoku, którzy czterokrotnie przychodzili na to wzgórze przed polowy ołtarz z trzema brzozowymi krzyżami, aby błagać Boga o wolność religijną i pomyślność Ojczyzny. Ksiądz Pietkun zmarł nagle 29 kwietnia 1981 r. W dniu 3 maja 1981 r. pierwsze nabożeństwo w jego zastępstwie odprawił i kazanie wygłosił ks. Sławoj Leszek Głódź (obecnie Arcybiskup Warszawsko–Praski). Kolejnym nabożeństwom na tym placu przewodniczyli Ks. Bp Edward Kisiel i Ks. Bp Edward Ozorowski. Znaczenie wspomnianych wyżej wydarzeń 1981 r. w tworzeniu i umacnianiu wspólnoty parafialnej skłoniły nas do umieszczenia na frontonie kościoła tej właśnie daty.
Inne niezapomniane dni w życiu naszych parafian to: poświęcenie placu pod budowę kościoła i oficjalne rozpoczęcie budowy 25 IV 1983 r., pierwsze nabożeństwo w murach dolnego kościoła i wmurowanie kamienia węgielnego 11 IX 1983 r., a przede wszystkim świętowanie Wielkiego Jubileuszu 500 rocznicy śmierci Świętego Kazimierza wspólnie z Prymasem Polski Kardynałem Józefem Glempem i przedstawicielami Episkopatu Polski w dniu 14 X 1984 r.
Radością dzieci szkolnych w latach: 1985–1989 stały się nowe sale katechetyczne, a po raz pierwszy wszyscy wierni mogli uczestniczyć w nabożeństwie w kościele górnym podczas Pasterki w 1993 roku.
Odtąd każdego dnia, często jednocześnie w kościele górnym i dolnym, są spełniane święte obrzędy na chwałę Bożą, a świątynia wypełnia się modlitwą mieszkańców parafii.
Najważniejszym wydarzeniem było uroczyste poświęcenie (konsekracja) świątyni, dokonane 27 października 2002 roku, w 25 rocznicę utworzenia Parafii.
W tym dniu pod przewodnictwem Ks. Abpa Wojciecha Ziemby, Metropolity Białostockiego, z udziałem Ks. Abpa Seniora Stanisława Szymeckiego i Ks. Bpa Edwarda Ozorowskiego, licznego duchowieństwa i zgromadzonych wiernych, przeżywając święte obrzędy konsekracyjne, dziękowaliśmy Bogu za dar świątyni i nieoceniony dar dobrych i szlachetnych mieszkańców tej parafii; za ich entuzjazm i ofiarność przy budowie kościoła, za ich stałą troskę o jego utrzymanie, za bezinteresowny wkład pracy i myśli twórczej pana architekta Jana Krutula i wszystkich budowniczych naszego kościoła. Dziękowaliśmy Bogu za sakramenty tu sprawowane: za 9000 ochrzczonych już dzieci, za 2500 par małżeńskich tu pobłogosławionych, za bierzmowanie prawie 9000 młodych ludzi. Dziękowaliśmy Bogu również za byłych naszych parafian - z Wysokiego Stoczku, Bacieczek, Fast i Zawad - oraz mieszkańców czterech bloków wojskowych (obecnie należących do nowych, samodzielnych parafii), za ich troskę o naszą wspólnotę parafialną. Odtąd namaszczone świętym olejem mury domu Bożego po wieczne czasy służą jako święty „Przybytek Boga z ludźmi”. Dziękczynienie złożone Bogu w pamiętnym dniu konsekracji uwielokrotnione serdecznością następnych lat trwa nadal w 30-lecie parafii i trwać będzie zawsze.
Za zaszczyt poczytujemy sobie, że na terenie naszej parafii rezyduje Ks. Abp Senior Stanisław Szymecki, były Metropolita Białostocki; cieszymy się, że jest tu Dom Księży Emerytów i że są z nami siostry zakonne.
Trzydzieści lat służby Bożej kapłanów i wiernych składamy w dłonie Matki Bożej Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia, czuwającej nad nami z frontonu naszego kościoła, aby je przedłożyła swojemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi.
Ks. Prałat Bogdan Maksimowicz
