30 lat istnienia parafii

30 rocznica powstania parafii upoważnia nas do historycznych wspomnień i do wyrażenia Bogu serdecznej wdzięczności za wszelkie dobro otrzymywane w ciągu tych lat.

Ksiądz Bp Edward Kisiel, Administrator Apostolski Archidiecezji w Białymstoku, przewidując dynamiczną rozbudowę północno-zachodniej części miasta, w czerwcu 1977 r. wydzielił z parafii św. Rocha następujące osiedla: Antoniuk, Dziesięciny, Wysoki Stoczek, Bacieczki oraz wsie: Zawady, Osowicze i Szelachowskie i mocą dekretu z dnia 17 VI 1977 r. ustanowił Parafię św. Kazimierza Królewicza. Imię Patrona parafii łączy się z osobą Ks. Prałata Adama Abramowicza, wielkiego czciciela św. Kazimierza, wilnianina i budowniczego kościoła św. Rocha, który drewnianą kaplicę na cmentarzu grzebalnym przy ulicy Antoniuk Fabryczny nazwał tym imieniem. Od 1977 r. ta niewielka kaplica cmentarna stała się świątynią parafialną, a budynek stanowiący własność kościelną, wzniesiony również przez Ks. Adama Abramowicza, w znacznej części wówczas zajęty przez przychodnię lekarską i aptekę, spełniał rolę plebanii.

Mieszkańcy nowej parafii i miejscowe duchowieństwo (proboszcz i dwóch wikariuszy) od samego początku żyli myślą o konieczności budowy nowej świątyni. Rozpoczęto też konkretne starania w celu uzyskania zezwolenia. Ze względu na panujące wówczas układy polityczne sprawa nie była prosta ani łatwa. Chodziło przecież o przełamanie istniejącej wtedy bariery - ideologia komunistyczna była przeciwna budowie świątyń.

W latach 1945–1981, mimo usilnych starań władz kościelnych, nie uzyskano żadnego pozwolenia na wzniesienie obiektu sakralnego na terenie naszego miasta. Pertraktacje z władzą państwową, liczne pisma opatrzone podpisami parafian, delegacje parafian z konkretnymi argumentami i inne kroki zmierzające do uzyskania pozwolenia na budowę kościoła przyniosły skutek dopiero w związku z wydarzeniami 1981 roku.

W kwietniu 1981 roku Ks. Witold Pietkun, kapelan powstałej w Białymstoku „Solidarności”, na wskazanym przez siebie wzgórzu przy ul. Leszczynowej, gdzie obecnie znajduje się kościół i plebania, rozpoczął przygotowania do zgromadzenia na religijno-patriotyczne spotkanie członków Solidarności i licznych sympatyków tego ruchu. Niestety, nie dane mu było modlić się wspólnie z kilkoma tysiącami mieszkańców Białegostoku, którzy czterokrotnie przychodzili na to wzgórze przed polowy ołtarz z trzema brzozowymi krzyżami, aby błagać Boga o wolność religijną i pomyślność Ojczyzny. Ksiądz Pietkun zmarł nagle 29 kwietnia 1981 r. W dniu 3 maja 1981 r. pierwsze nabożeństwo w jego zastępstwie odprawił i kazanie wygłosił ks. Sławoj Leszek Głódź (obecnie Arcybiskup Warszawsko–Praski). Kolejnym nabożeństwom na tym placu przewodniczyli Ks. Bp Edward Kisiel i Ks. Bp Edward Ozorowski. Znaczenie wspomnianych wyżej wydarzeń 1981 r. w tworzeniu i umacnianiu wspólnoty parafialnej skłoniły nas do umieszczenia na frontonie kościoła tej właśnie daty.

Inne niezapomniane dni w życiu naszych parafian to: poświęcenie placu pod budowę kościoła i oficjalne rozpoczęcie budowy 25 IV 1983 r., pierwsze nabożeństwo w murach dolnego kościoła i wmurowanie kamienia węgielnego 11 IX 1983 r., a przede wszystkim świętowanie Wielkiego Jubileuszu 500 rocznicy śmierci Świętego Kazimierza wspólnie z Prymasem Polski Kardynałem Józefem Glempem i przedstawicielami Episkopatu Polski w dniu 14 X 1984 r.

Radością dzieci szkolnych w latach: 1985–1989 stały się nowe sale katechetyczne, a po raz pierwszy wszyscy wierni mogli uczestniczyć w nabożeństwie w kościele górnym podczas Pasterki w 1993 roku.

Odtąd każdego dnia, często jednocześnie w kościele górnym i dolnym, są spełniane święte obrzędy na chwałę Bożą, a świątynia wypełnia się modlitwą mieszkańców parafii.

Najważniejszym wydarzeniem było uroczyste poświęcenie (konsekracja) świątyni, dokonane 27 października 2002 roku, w 25 rocznicę utworzenia Parafii.

W tym dniu pod przewodnictwem Ks. Abpa Wojciecha Ziemby, Metropolity Białostockiego, z udziałem Ks. Abpa Seniora Stanisława Szymeckiego i Ks. Bpa Edwarda Ozorowskiego, licznego duchowieństwa i zgromadzonych wiernych, przeżywając święte obrzędy konsekracyjne, dziękowaliśmy Bogu za dar świątyni i nieoceniony dar dobrych i szlachetnych mieszkańców tej parafii; za ich entuzjazm i ofiarność przy budowie kościoła, za ich stałą troskę o jego utrzymanie, za bezinteresowny wkład pracy i myśli twórczej pana architekta Jana Krutula i wszystkich budowniczych naszego kościoła. Dziękowaliśmy Bogu za sakramenty tu sprawowane: za 9000 ochrzczonych już dzieci, za 2500 par małżeńskich tu pobłogosławionych, za bierzmowanie prawie 9000 młodych ludzi. Dziękowaliśmy Bogu również za byłych naszych parafian - z Wysokiego Stoczku, Bacieczek, Fast i Zawad - oraz mieszkańców czterech bloków wojskowych (obecnie należących do nowych, samodzielnych parafii), za ich troskę o naszą wspólnotę parafialną. Odtąd namaszczone świętym olejem mury domu Bożego po wieczne czasy służą jako święty „Przybytek Boga z ludźmi”. Dziękczynienie złożone Bogu w pamiętnym dniu konsekracji uwielokrotnione serdecznością następnych lat trwa nadal w 30-lecie parafii i trwać będzie zawsze.

Za zaszczyt poczytujemy sobie, że na terenie naszej parafii rezyduje Ks. Abp Senior Stanisław Szymecki, były Metropolita Białostocki; cieszymy się, że jest tu Dom Księży Emerytów i że są z nami siostry zakonne.

Trzydzieści lat służby Bożej kapłanów i wiernych składamy w dłonie Matki Bożej Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia, czuwającej nad nami z frontonu naszego kościoła, aby je przedłożyła swojemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi.

Ks. Prałat Bogdan Maksimowicz