Wakacyjne pielgrzymowanie

"Pobożny zwyczaj pielgrzymowania do miejsc świętych, słynących łaskami i cudami, istniał już w starożytności chrześcijańskiej. Wprawdzie nawiedzanie rzymskich grobów świętych apostołów Piotra i Pawła stało się popularne po edykcie mediolańskim Konstantyna Wielkiego (313 r.), ale i wcześniej, już w II w. - pomimo trwających jeszcze prześladowań - spotykało się odważnych pątników. Choćby Abdona, Abraquea, Aufifaxa i Sennena, czterech chrześcijan ze Wschodu, którzy tak bardzo pragnęli pomodlić się przy grobach apostołów, że udali się do Rzymu, gdzie zostali aresztowani, uwięzieni i ponieśli męczeńską śmierć.
Św. Euzebiusz pisał o licznych pątnikach podróżujących do Jerozolimy, pośród których byli m.in.: w 170 r. Meliton, w III w. św. Aleksander, a w IV w. - Helena-cesarzowa. Odnalezienie przez tą ostatnią Krzyża Świętego i Grobu Zbawiciela przyczyniło się wydatnie do nasilenia pielgrzymek do Ziemi Świętej. Później pątnicy podróżowali do Wiecznego Miasta na kolejne obchody Roku Świętego, a także do słynnego hiszpańskiego sanktuarium w Compostelli, gdzie pochowano św. Jakuba Większego. I, oczywiście, do Loreto we włoskiej prowincji Ancona, aby nawiedzić - przeniesiony przez aniołów, jak głosi legenda, z samego Nazaretu - domek Matki Bożej. Kolejnym celem pielgrzymek stały się: Asyż, miasto św. Franciszku, a także Padwa - miejsce czci św. Antoniego - i wreszcie wielkie sanktuaria maryjne: La Salette, Lourdes, Fatima, czy Jasna Góra." [M. Gryczyński - Fenomen pielgrzymowania]

Warto zobaczyć